هیچ مگو...

هیچ مگو...

هزار بهانه برای گفتن.هزار بهانه برای شنیدن ..هزار بهانه برای نوشتن!!!!
هیچ مگو...

هیچ مگو...

هزار بهانه برای گفتن.هزار بهانه برای شنیدن ..هزار بهانه برای نوشتن!!!!

ازآینه بیرون شو معشوقه پنهانی

سلام  

۲ماه تمام هرروز به صفحه دلم سرکی کشیدم و منتظر ماندم که آخرین نوشته را که تقدیم به تو بود بخوانی  می خواستم اگر به این صفحه سری زدی اولین متن برای تو باشد  

نمی دانم آیا آمدی سری زدی؟ آیا آمدی  

ودر این بی خبری همچنان دوستت دارم  

بهترین یار  

۲روز دیگرمن وتو ۶ ساله می شویم کودکی که دیگر می تواند به روی میز بیاید  

کاش باور می کردی که دل ۶ سال است  جور دیگری می تپد !!!! 

گاهی گمان می کنم که که یک عمر در وهم بوده ؛اما باور نمی کنم به تو ایمان دارم  

هزار هزار جان گرامی فدای تو  

نمی دانی این روزها چه دلگیرم  

دوباره به یادم آمده که همیشه در رجلوی چشمانم حق مرا می ربایند و من هیچ کاری 

 نمی توانم  انجام دهم اما در درونم غوغا می شود و دیگر هیچ !!!! 

می دانی  

کتاب لیلی ؛از عرفان نظر آهاری را خیلی دوست دارم  

مخصوصاً آنجا که میگوید{خداسوختن لیلی را می دید؛خدا حظ می کرد!!!} 

می دانی گاهی فکر میکنم واقعا همین است  

رنج بازی خداست  

می بینی باز باران است :مرداد که باران می بارد یعنی تو وجود داری یعنی تو هستی  

آه که تا کجا دوستت دارم و قدر نمی دانی  

پرنده مهربان غایب من  

چند شب پیش در راه خانه ؛راننده آهنگی گذاشته بود که در یادم ماند : 

از آینه بیرون شو معشوقه پنهانی 

یک امشب وکوته کن با بوسه طولانی  

ومن چند روز است که فکر میکنم  آیا حتی حاضر می شوی در آینه رخ بنمایی چه  رسد به اینکه بخواهی لحظه ای ببینمت  

دلم برایت تنگ شده  

بگذار هرکسی می خواهد این صفحه را بخواند بداند که چه قدر دلم هوای تورا دارد  

۲سال است که ندیده ام تورا  

ماه هاست که صدای تورا نشنیده ام  

و تنها دلخوش می کنم  

به یک پیام کوتاه شبانه  که هرشب به اجبار یک شب بخیر به من هدیه می دهی  

و من دلخوشم که هنوز هستی 

و ببین چه امیدوارانه هنوز دوستت دارم که می پرستمت !!! 

از خویش در عجبم  

روزهایم را از دست می دهم به امید روزی که بیایی 

تو و آنکه آنها منتظرش هستند یک حکایت دارید  

هر دو غایب ؛او وجود ندارد که نداشته! 

تو هستی و همیشه هستی  

راستی هیچ می دانستی که روز تولد من وتو یک روز است  

به فاصله سالها هر دو در یک روز از هفته به دنیا آمده ایم  

 !! 

و این منم من و نجواهای آرام در گوش باد شاید به گوش تو برساند  

دلم برایت تنگ شده عزیزترینم  

افسوس 

کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی

تو را گم می کنم هرروزو پیدا می کنم هرشب
 واینسان خوابها را باتو معنا می کنم هرشب
 مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای عشق
 چگونه با حضور خود مدارا می کنم هر شب 

 چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو
 که این یخ کرده راازبی کسی  "ها"میکنم هرشب
 تمام سایه ها را می کشم برروزن مهتاب 

 حضورم را ز چشم شهر حاشا می کنم هرشب
 دلم فریادمی خواهد ولی در انزوای خویش
 چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب
 کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی
که من این واژه راتا صبح معنا می کنم هرشب 

                                                        محمدعلی بهمنی 

برای روز میلاد کسی که به جان دوست دارمش 

عزیزترینم؛ مجال نبود تا در روز میلادت بنگارم  

این شعر که دوستش دارم برای توکه دوستت دارم 

تقدیم به تو باتمام وجود.... 

روز میلادت مبارک

گذشت....

در باورم هزاریادِ خرامان، گذشت ورفت

یــادی زِ خاطــرِ یاران  ، گذشت و رفت

دردی به دل نهفتم و  از من گذر نکرد

درمان به راه بود و، ز روحم گذر نکرد

در رهزنِ هزار غریبه به دل نشست

بر من غریب بود و ، غریبی به دل نشست

در من گذشت و گذشت و دمی گذشت

او در تلاش ، که آیا   دمی  گذشت؟

من بخششم هزار جهان را فرو شکست

من مهربانیم همه جان را فرو شکست !

در باور ِ پلیدِ سکوتش چه می گذشت ؟

من دیدم آن سکوت که بر دیگری گذشت!

اکنون نه اعتراض، نه ایمان ، نه اعتقاد

اینک منم جدا و رها ، بی هیچ اعتقاد

بر باورم هزار یاد ِ خرامان گذشت و رفت

دیگر به پشتِ سر، نظرهم نمی کنم ؛گذشت و رفت!!

                                                                  اردیبهشت 84

اکنون پدر...

 یادش بخیر  

 ۷ سال گذشت  

 می بینی ؛۷ سال گذشت 

 همین دقایق بود ؛همین ساعتها که همه فرشتگان خدا دست تورا می گرفتند که به بالا       نظر کنی 

 همین لحظات بود 

 همین ثانیه ها که برای همیشه آرام گرفتی  

 امروز بعد از هفت سال برای تو  کسانی را به مهمانی بردم که نفهمیدند این سفره را      برای هفتمین سال تو گشودم!!! 

 عجب.... 

 خداحافظ  ای آنکه برای نجات تو ؛خدا دست به سویت گشود... 

 خداحافظ اکنون پدر... 

 بر مزار تو نوشتم 

 

 

 

                               زندگی باتو چه کرد  

                                     که تو تنها ماندی؛ 

                                            و سکون ماند و 

                                                                 سکوت! 

                                                                      سوگواری باخاک!!

هزار بار...

     هزار بار همیشه 

     هزار بار هنوز 

     مگر تو ای همه هرگز 

     مگر تو ای همه هیچ  

     مگر ؛تونقطه پایان بر این هزار خط ناتمام بگذاری 

     مگر تو ای دم آخر  

      ..... 

     در این میانه؛ 

     تو 

     سنگ تمام بگذاری!!!!!