کوویید 19

نفس می کشم 

حجم هوایی که دیگر نمی دانم چقدر آلوده است را به سینه می کشم ..

هوا پر از فکر های آشفته و بیمار است ...

نفس می کشم نامطمئن ،حجم عظیمی از بو و گندیدگی از مردمی ساطع میشود که بیشتر از تن های بیمار ،فکرهای بیمار دارند..

فردا کسی خواهد مرد ...

سوگواران پرواز و شوره دلان ویروس به سرعت تبدیل به عزاداران  سینه چاک میشوند..

عده ای مردند،عده ای می میرند!!!فکر بیمار همچنان تکثیر می شود..

نفس می کشم و خودم را و همه آنهایی که دوستشان دارم را به سپیدی خاطر مطمئن خدواندگار می سپارم ...

در پناه خداوندگار قلبم و روحم را تعویذ می کنم  باشد که نوع بشر که هنوز انسان مانده تندرست بماند

در پناه خداوندگار ..همین و تمام

سوم اسفند ماه